بهداشت روانی در معنای وسیع آن، از مقوله تعلیم و تربیت و رشد همه جانبه آدمی در تمام طول حیات است. بهداشت روانی بدین معنا نیز هست که آدمی با احساس امنیت و اعتماد به نفس تربیت شود و عادت و علاقه به کار و فعالیت مثبت و سازنده داشته باشد.
اولین مشکل کودکان دبستانی به ویژه کودکانی که در شرایط نامساعد خانوادگی و یا فقر و ضعف اجتماعی و فرهنگی زندگی می کنند مسئله ورود به مدرسه، خو گرفتن با فضای جدید، پذیرش نظم و انضباط و مقررات خشک مدرسه و تغییرات کودکان است که باید مناسب با تقاضای آموزشی مدرسه و فهم مواد درسی باشد. آشنا شدن با زبان رسمی مدرسه و دشواری ایجاد ارتباط اجتماعی موفقیتی است که احساس امنیت و استقلال را تقویت و زمینه ی پیشرفت تحصیلی را فراهم می‌کند. مشکل بزرگ دیگر کودکان دبستانی کم توجهی مدرسه به تفاوت های فردی آنان و نبودن امکانات علمی برای ارزیابی توانایی های حسی حرکتی و توانایی های زبانی و شناختی و وضعیت روانی و شخصیت دانش آموزان است.
عوامل دیگری که موجب دشواری‌های رشد و بهداشت روانی کودکان در مدرسه می شود عبارتند از:
ضعف و نارسایی چشم و گوش، اختلالات بصری- ادراکی، معلولیت‌های گوناگون و نارسایی‌های هوش، ضعف مهارت‌های حرکتی بزرگ و کوچک، مشکلات خانوادگی و از دست دادن یکی از اعضای خانواده، بیکاری و اعتیاد، بیماری های مختلف که امکان مراقبت صحیح کودک در خانواده از بین رفته است.
فشارهای عصبی وارد بر کودک منجر به افزایش و تکرر ادرار و اختلال در کنترل آن می‌شود. رگرسیون و بازگشت به دوره‌های قبلی کودکی به دلیل عدم توانایی سازگاری با شرایط جدید و عدم ارتباط رضایت‌بخش اکثر خانواده ها و فقدان اعتماد متقابل بین خانواده و مدرسه بهداشت روانی و رشد شخصیت کودکان را در مخاطره قرار می دهد.
پیشنهاد های عملی
۱.یکی از پایه های اساسی تعلیم و تربیت به حل مسائل و رشد بهداشت روانی کودکان در مدرسه کمک می کند این است که معلمان آنها تعلیم و تربیت تخصصی دیده باشند.
۲. محیط مناسب برای رشد و بالا بردن سطح آگاهی های عمومی در همه زمینه ها فراهم شود و آموزش و پرورش و تربیت بدنی رایگان برای همه در تمام سطوح ایجاد گردد همچنین رفع تبعیضات ناروا در تمام زمینه‌های مادی و معنوی و تامین حقوق همه جانبه صورت گیرد.
۳.شرایطی که امکانات و وسایل مناسب آموزشی و پرورشی رایگان برای همه افراد تا پایان دوره متوسط فراهم باشد، به وجود آید.
۴.امکانات تامین نیاز اساسی افراد به بهداشت و درمان و آموزش و پرورش برای همگان فراهم آورده شود و از علوم و فنون مختلف برای تربیت افراد استفاده گردد.